Strákurinn og tröllin

Það var einu sinni strákur sem gekk fram á tvo tröllkalla sem sátu við eld og höfðu hvorn sinn pokann fulla af matarkræsingum og peningum. Strákur var svangur og áræddi að spyrja hvort þeir væru til í að gefa sér örlítið í gogginn. Brugðust þeir hinir verstu við og hótuðu að berja á honum og éta hann upp til agna nema hann gerðist þræll þeirra. Komst strákur undan við illan leik og taldi sig heppinn að halda lífinu.

Strákur faldi sig nú í trjákrónu rétt hjá rjóðrinu og beið þar til
tröllkallarnir voru sofnaðir. Þá læddist hann fram úr felustað sínum
og barði annan þeirra í hausinn með trjádrumb. Sá vaknaði upp við
vondan draum og hvæsti reiður á félaga sinn. “Hvað ertu að berja mig
mann fýla!” urraði hann um leið og hann danglaði aðeins í hann. “Láttu
ekki eins og fábjáni og farðu að sofa”, svaraði hinn og geispaði.

Strákur beið nú um stund þar til hann taldi víst að þeir væru sofnaðir
aftur og barði nú hinn kröftuglega í hausinn með lurknum. Hann rétt
náði að forða sér inní trjáþykknið áður en sá rauk á fætur og barði
félaga sinn í hausinn með kylfu.

Upphófust nú hin mestu ólæti og slagsmál sem enduðu með því að báðir
tröllkallarnir lágu rotaðir í valnum.

Strákur gekk nú fram úr rjóðrinu og dró burtu matarsekki og fé og
lifði vel og lengi af því sem kom uppúr sekkjunum.

Ísland er best statt milli bandalaga!

Til Evrópu með VG