Að sligasts undan oki excellblaðsins

"New Public Management" er fyrirbæri sem er að kæfa skapandi starf í opinberum rekstri má þá nefna sjúkrastofnanir.

 

Millistjórnendur eru að sligasts undan oki excellblaðsins. Þora ekki að taka nauðsynlegar ákvarðanir eins og að endurnýja ónýta hluti, hvað þá að ráða afleysingarfólk á álagstímum t.d. þegar veikindi herja á starfsfólkið.

 

Excell væðingin skapar dálka hugsun þar sem aðal atriðið verður að fá dálkinn til að standa alltaf á núlli í lok rekstrar tímabilsins, sem oftast er þar að auki alltof stutt.

 

Þessir stjórnunarhættir hefta mjög allt samstarf milli rekstrareininga.

 

Hugrakkir millistjórnendur sem þó reyna að skapa gróðurhús til að rækta samstarf, eru að sligast undan ónauðsynlegu bókhaldi og reikningum sem þau senda milli eininga, í stað þess að ganga út frá því sem vísu að oftast jafnast kostnaður vegna samstarfs út þegar til lengdar lætur.

Fluttur aftur heim

Ég flutti aftur heim til Íslands vorið 2017. Var þá búinn að vera tæp 30 ár í Svíþjóð. Ætla aldrei aftur til útlanda komist ég hjá því. Mestalagi til Færeyja eða Vestmannaeyja. 

PÓLITÍSKUR RÉTTTRÚNAUR eða lýðræði

PÓLITÍSKUR RÉTTTRÚNAUR 

Hér í Svíþjóð er í höfuðvígi Konsensusmenningarinnar (það sem sumir vilja kalla (pólitískan rétttrúnað).

Konsensus þýðir einfaldlega að þeir sem fylgja ekki pólitísku línunni, eru að brjóta pólitískan "rétttrúnað". Konsensus er frábært fyrirbæri þar sem markmiðið er að allir hafi áhrif á niðurstöðuna. Staðreyndin er hinsvegar sú að konsensus ákvarðanir eru alltof sjaldan bornar undir atkvæði. Fólk jánka því sem leiðtoginn túlkar sem sameiginlega niðurstöðu hópsins eftir ýtarlega umræðu, ÁN OPINNA LEYNILEGRA KOSNINGA.

Það væri allt í lagi, ef endanlega ákvarðanatakan væri fyrir opnum tjöldum, en ekki bara með handauppréttingu eins og gjarna tíðkast í sænskri skonsensus ákvarðanatöku.

Auðvita ætti að bera allar konsensus tillögur undir leynilega atkvæðagreiðslu. Konsensus án slíkrar "leynilegrar" (ei rekjanlegrar) athvæðagreiðslu eru í raun dulið einræði.Það er því miður hættulegt lýðræðinu til lengdar.

 

Læknir eða vísindamaður

Það er rangt að Ole Petter Ottesen, sé rektor Karólínska há­skóla­sjúkra­húss­ins í Svíþjóð. Það rétta er að Ole Petter er rektor við Karolinska institutet sem er háskóli á sviði heilbrigðisvísinda. Karólinska háskólasjúkrahúsið er sjúkrahús, ekki háskóli.

Til að færa þetta í íslenskan búning, þá er rektor Háskóla Íslands ekki yfirmaður Landspítala háskólasjúkrahús.

Ole Petter er því ekki yfirmaður sjúkrahússins "Karolinska háskólasjúkrahúsið" frekar en rektor Háskóla Íslands er yfirmaður Landsspítala háskólasjúkrahús. 

Þetta skiptir máli þegar afstaða er tekin varðandi mistök í starfi.

Það er munur á vísindalegum mistökum og/eða fölsunum annarsvegar og klínísku starfi hinsvegar. 

Læknir reynir alltaf að gera allt sem í hennar valdi stendur til að hjálpa sínum skjólstæðingum og að byggja það eins og hægt er á vísindalegum rannsóknum. 

Læknar eru oft að vinna á mærum þekkingar og visku. 

Það er ekki auðvelt. 

 

 

 

 

 

 

Tómas og Óskar nafngreindir í úrskurði

Óhæfir yfirmenn

Rannsóknir okkar á Íslenskum börnum hafa fyrir löngu gefið sterkar vísbendingar um að það sé eitthvað alvarlegt í gangi varðandi of mikla skjánotkun...:

1) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22874734

2) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25045838

.... það þarf að taka þetta alvarlega.

Ofnotkun snjalltækja og atvinnustreita er að stórum hluta á ábirgð yfirmanna. EKKI senda póst og skilaboð til starfsfólks utan umsamins vinnutíma.

Það er því miður oft þannig að óhæfir yfirmenn reyna að koma eigin streitu yfir á undirmenn með því að senda skilaboðin áfram.

Verkalýðshreifingin verður að taka á þessu máli.

Siðferðileg skylda

Allar rannsóknir benda til þess að aukið aðgengi að áfengi leiði til aukinnar neyslu og að aukin neysla leiðir til aukningar á fjölda ofneytenda.

Fólk sem á í erfiðleikum með að hemja áfengisneyslu og er að reyna að draga úr neysluna (eða hætta alveg), þarf oft að sniðganga áfengi til að byrja með. Það mun ekki auðvelda þessum stóra hóp að taka fyrstu skrefin ef áfengi verður selt í matvöruverslunum.

Þeir ofneytendur sem verða að hætta eða draga verulega úr notkun áfengis, til að skaða ekki sjálft sig og aðra, eru líklega um 20% fullorðinna áfengisneytenda á aldursbilinu 30-70 ára (sænskar tölur). Þessi stóri hópur teygir anga sína inn í svo til allar fjölskyldur á Íslandi.

Mín niðurstaða er því sú að það sé hættulegt skref að leyfa sölu á áfengi í matvöruverslunum.

Verði þetta hinsvegar raunin, er stjórnvöldum siðferðilega skylt að auka verulega fjármagn til forvarna og meðferðamála.  

Sagt mesta afturför í lýðheilsu

Fíkn er heilbrigðisvandi

Það er mikið til í þessu hjá Sigvalda. Forvarnir eru lykillinn. Fíkn er heilbrigðisvandi frekar en lögreglumál. Við náðum gríðarlega góðum árangri í að sporna gegn nikótínfíkn m.a. tóbaksreykingum með öflugu forvarnarstarfi sem fólst í fræðslu og samræðum við krakka í grunnskóla. Ekki hótunum um fangelsi. Það er hægt að ná sambærilegum árangri í öðrum fíkniefnavörnum ef rétt er að málum staðið. Það er ég sannfærður um. Að því sögðu þá tel ég að allt tal um svokallað "læknadóp" sé skaðlegt og vinni gegn raunhæfum forvörnum. Það verður alltaf hægt að misnota lyf. Upplýstar samræður við unglinga er eina raunhæfa leiðin til að draga úr notkun vímu- og fíkniefna.

Það forvarnastarf sem við þróuðum hjá Krabbameinsfélaginu gegn reykingum á árunum 1970-1990, að frumkvæði Þorvarðar Örnólfssonar, skilaði feikna góðum árangri, en það tók tíma. Það má vel lýta til þess sem fyrirmynd fyrir annað forvarnastarf. Krabbameinsfélagið gerði langtíma áætlun. Allir bekkir í gunnskólum landsins (frá og með 11 ára bekk) voru heimsóttir árlega af sérþjálfuðum sendikennurum (fræðslufulltrúum). Vel var fylgst með þróun mála meðkönnunum í samráði við Borgarlækni og Landlækni.

Kannanir eru ennþá framkvæmdar af vísindamönnum, nú á vegum Rannsókna og greiningar. Hinsvegar vantar mikið uppá þann þátt sem snýr að markvissum árlegum heimsóknum í skólana í dag. Ég tek gjarna að mér í samráði við Heilbrigðisyfirvöd að byggja aftur upp slíka vettvangsstarfsemi með fókus á vímu-/fíkniefni og misnotkun lyfja, en þá verða stjórnvöld að taka um það pólitíska ákvörðun og setja stefnuna á 20 ára forvarnaverkefni. Það er nefnilega þannig að það fræ sem sáð er í 12 ára bekk ber ekki ávöxt fyrr en nokkrum árum síðar og aðeins ef vel er hirt um garðinn.

Lögðu hald á talsvert magn fíkniefna

Sparireikningar uppgripavinnufólks

Það er synd að þessi tilraun hafi runnið út í sandinn.

 

Það hefði vel mátt koma til móts við uppgripavinnufólk eins og sjómenn með því að stofna sérstaka verðtryggða sparireikninga þar sem leggja má inn laun yfir tekjuþaki, peningana mætti svo taka út í áföngum þegar tekjurnar lækka og þá yrði skatturinn af þeim í takt við það sem við hin (jafntekjufólkið) höfum, sem erum undir þessu launaþaki.

 

 

Katrín skilar umboðinu

Erum við kannski að nota lyfin rétt?

Getur verið að það sé samband á milli mikillar lyfjanotkunar og þess að Íslendingar koma hæstir út úr prófum sem meta sálræna og líkamlega líðan fólks. Erum við kannski að nota lyfin rétt? Í stað þess að ofnota þau.

Umræða um fíkniefni og svokallað "læknadóp" ber alltof oft keim af fordómum, mannfyrirlitningu og hatri. Auðvita þurfa margir lyf til að vinna á vanlíðan, svefnleysi og verkjum. Meðtalin lyf gegn þunglyndi, ópíat (og kanabíót) lyf gegn krónískum verjum og vanlíðan, lyf gegn kvíða, streitu, maníu, svefntruflunum og ofvirkni.

Líklega eru mörg þessara lyfja "ávanabindandi". En allt tal um svokallað "læknadóp" er poppúlístísk hatursumræða, full af mannfyrirlitningu.

Vafasamt Norðurlandamet í lyfjanotkun

Grýla fjárglæframanna

Það er afar ógeðfelt að erlendir fjárglæframenn auglýsi í Íslenskum fjölmiðlum og noti mynd af Seðlabankastjóra Íslands eins og Grýlu til að reyna að hræða þjóðina. Gott hjá Fréttablaðinu að neita að birta áróðurinn. Skil ekkert í Mogganum að birta þetta. Er þetta löglegt? Er hægt að nota myndir af fólki á þennan hátt, að því forspurðu? Er ekki a.m.k. höfundaréttur á myndinni?